Tijd voor Vlaams staatsmanschap

De N-VA stelt vast dat Open Vld vandaag de regering heeft laten vallen om het wetsvoorstel voor de splitsing van B-H-V meteen te kunnen goedkeuren. Nu horen we dat diezelfde Open Vld bij monde van Kamervoorzitter Patrick Dewael die stemming onmogelijk maakt door het parlement tot maandag te sluiten. Daarmee verkwanselt Open Vld meteen alle geloofwaardigheid die ze vandaag probeerde op te bouwen.

Met deze anti-climax eindigt vandaag een triest schouwspel, het zoveelste dieptepunt op rij van het federale niveau.

In Vlaanderen beschikken we gelukkig over een regering die functioneert. Die beslissingen neemt en de financiën saneert. Op het Belgisch niveau sukkelen we daarentegen van de ene crisis in de andere, terwijl er ondertussen in het beste geval non-beleid wordt gevoerd, maar in de meeste gevallen een archislecht beleid, zoals het opengrenzenbeleid inzake migratie.

De N-VA heeft hier genoeg van, net zoals steeds meer mensen. De Vlaamse politici moeten daarom eindelijk eens eerlijk aan de bevolking zeggen wat ze al jaren weten: de Belgische structuren werken niet meer.

Wat de Vlaamse politici nu moeten doen, is stoppen met ruzie maken, elkaar de zwarte piet toeschuiven en kakelen in de wandelgangen van het parlement. We moeten de handen in elkaar slaan om onmiddellijk de stap naar het confederalisme te zetten.

De N-VA roept alle Vlaamse partijen dringend op om Vlaams staatsmanschap te tonen. We moeten ons uit deze chaos trekken en eindelijk de hervormingen doorvoeren waarvan we al jaren allemaal weten dat ze noodzakelijk zijn. Hoe langer we daarmee wachten, hoe dieper we in de chaos wegzinken en onze welvaart afbrokkelt. We moeten nu alle sociaal-economische bevoegdheden overhevelen naar Vlaanderen en Wallonië. Laat elke gemeenschap maximaal de eigen vleugels uitslaan. Op die manier brengen we het confederalisme tot stand, zoals dat overigens al jaren in de partijprogramma’s van CD&V en Open Vld staat.

Het alternatief is de mensen bang maken voor de totale chaos, terwijl we die door het Belgische status quo NU precies beleven. Het getuigt van veel meer politieke moed om eindelijk de waarheid te spreken. En daarnaar te handelen.