Twee jaar Di Rupo

27 januari 2013 is de tweede verjaardag van de regering Di Rupo. Het officiële eenjarige bestaan van die regering werd weliswaar pas enkele weken geleden met veel toeters en bellen gevierd, maar als idee bestond de regering Di Rupo al minstens sinds 27 januari 2011.

Op die dag sprak Di Rupo als PS-voorzitter (een functie die hij nog altijd niet helemaal achter zich heeft gelaten) de nieuwjaarsreceptie van zijn partij toe. Met een opmerkelijk pleidooi: géén grote staatshervorming (zoals gevraagd door N-VA), maar slechts enkele mini-stappen. En een "regering van nationale eenheid" die zich zou concentreren op de socio-economische problemen.

Twee jaar geleden was dit nog onaanvaardbaar voor de Vlamingen. Voor Wouter Beke was het toen ondenkbaar om in een regering te stappen zonder de staatshervorming die N-VA vroeg. Een jong liberaal Kamerlid noemde het idee van Di Rupo zelfs het recept voor "een regering van nationale besluiteloosheid". Vandaag verdedigt diezelfde Gwendolyn Rutten de besluiteloze federale regering door dik en dun. 

Di Rupo heeft in 2011 nog enkele maanden op zijn regering moeten wachten, maar uiteindelijk heeft hij zijn soort regering gekregen. Niet de grote staatshervorming die N-VA vroeg, maar enkele kleine stappen. Alle traditionele partijen samen in een regering die zich zogezegd concentreert op de socio-economische uitdagingen. Voorlopig helaas zonder doorslaggevend succes: "Belgium" is nog lang niet "back".

Twee jaar geleden had Di Rupo al gesnapt dat er opnieuw een federale regering gevormd kon worden zonder de noodzakelijke hervormingen waar een belangrijk deel van Vlaanderen om vraagt. Vandaag, twee jaar later, zitten we dus met een traditionele Belgische regering die naar oude gewoonte de structurele hervormingen voor zich uit schuift en zich beperkt tot cosmetische bijsturingen waarover leuk te communiceren valt. 

Dit kan niet blijven duren. Op een dag zullen er serieuze stappen moeten gezet worden, zal er echt hervormd moeten worden en zullen structuren stevig hertimmerd moeten worden als ze willen overleven. 

Hoog tijd om Belgische besluiteloosheid in te ruilen voor een nieuw model. Hoog tijd voor verandering. 

Als de sfeer op de druk bijgewoonde nieuwjaarsrecepties van de laatste weken enige indicatie is, dan ziet de toekomst er fundamenteel best wel vrolijk uit.