Toestroom Tunesische migranten dreigt ook in België

Italië vindt dat het alleen het hoofd moet zien te bieden aan de “menselijke tsunami” van toestromende migranten uit Tunesië en omliggende gebieden. Sinds de val van het regime van de Tunesische president Ben Ali in januari kwamen er al 23.000 vluchtelingen aan in Italië. Terwijl ze eerst werden opgevangen op het eiland Lampedusa, worden ze nu noodzakelijkerwijze ondergebracht in tentenkampen op het vasteland. Sinds deze week legt het land al dagelijks twee vluchten in om mensen terug naar Tunesië te brengen. Aangezien het hier gaat om een Europese crisis vindt Italië dat ze tot nu toe in de steek zijn gelaten door andere EU-lidstaten.

Omdat de opvang, het terugsturen en de bewaking van de territoriale wateren het land een fortuin kosten, klaagt het nu een gebrek aan Europese solidariteit aan. Om andere lidstaten te dwingen mee op te draaien voor deze crisis dreigde Rome er vorige week nog mee dat ze de vluchtelingen verblijfsvergunningen te zouden geven waarmee ze vrij naar andere Schengen-landen kunnen gaan.

Een maatregel die hier heel wat stof deed opwaaien, want dit kan voor ons land alweer – nadat eind vorig jaar nog de verplichte visa voor Albanië en Bosnië wegvielen – een enorme toestroom aan migranten betekenen (in Frankrijk werden er vorige maand al 2.800 Tunesiërs komende uit Italië onderschept) die hier in ons land asiel willen krijgen, en dit terwijl onze opvangcentra nu al voor 96% bezet zijn.

Uiteraard is ons land volgens de Conventie van Genève verplicht om  mensen op de vlucht voor oorlog, geweld en misbruik, op te vangen en te beschermen. Maar de Tunesiërs komende uit Italië zijn grotendeels mensen die net bevrijd zijn van het juk van  het dictatoriale regime van Ben Ali, en in ons land komen aankloppen om economische redenen.

Frankrijk liet al weten dat ze de Tunesiërs die in hun land aankomen zonder geldig paspoort en voldoende middelen om in het land te kunnen verblijven stante pede zullen terugsturen naar Italië. Ook Staatssecretaris Wathelet stelde dat België opnieuw grenscontroles zal uitvoeren en het voorbeeld van Frankrijk zal volgen wat betreft het terugsturen van migranten. Het is inderdaad nodig dat België anticipeert op een toestroom van migranten door maatregelen te treffen waarbij het recht op asiel voorbehouden blijft aan erkende vluchtelingen.

Verder kon België op 11 april nog een belangrijke slag thuishalen op Europees niveau. In de Europese ministerraad Justitie en Binnenlandse Zaken werd namelijk nog beslist dat zgn. “eindbestemmingslanden”, waaronder ons land, voortaan kunnen genieten van Europese steun om het migratievraagstuk het hoofd te bieden. Dit is noodzakelijk, aangezien de migranten zich geenszins zullen beperken tot Griekenland of Italië, landen die nu al Europese steun genieten. Nu valt nog af te wachten onder welke vorm Europa ons land hierin wil ondersteunen.

Dit fenomeen illustreert nogmaals dat het migratievraagstuk niet beperkt blijft tot ons land, maar dat het een wisselwerking is tussen alle lidstaten. Het is en blijft een Europese kwestie, die elk land treft. Onontbeerlijk als het is om de hiaten in ons eigen asiel- en migratiebeleid te dichten, zo noodzakelijk is het ook om op Europees vlak de noodzaak tot verandering te zien.