Sanctionering Waalse en Brusselse werklozen hinkt nog steeds ver achterop

Het sanctioneringsbeleid van Waalse en Brusselse werklozen hinkt ten opzichte van Vlaanderen nog steeds zeer ver achterop. De vreugdekreten van federaal minister van Werk Joëlle Milquet zijn dan ook onterecht en een beetje doorzichtig. Milquet goochelt met cijfers, maar wie die correct analyseert, merkt dat er nog steeds veel minder Waalse en Brusselse werkonwillige werklozen gesanctioneerd worden dan Vlaamse.

Volgens Milquet loopt Wallonië zijn achterstand in op Vlaanderen, aangezien het aantal schorsingen in Wallonië in het eerste semester van dit jaar sterker steeg dan in Vlaanderen. Dat is uiteraard nogal logisch, aangezien er (i) veel meer werklozen zijn in Wallonië en (ii) in Vlaanderen er al veel langer een streng sanctioneringsbeleid gevoerd wordt. Met andere woorden, de “vijver” van werkonwillige werklozen is in Wallonië nu eenmaal veel groter dan in Vlaanderen.

Veelzeggend is dat Vlaanderen – volgens de cijfers van Milquet – nu nog steeds 53,9% van het totale aantal schorsingen voor haar rekening neemt en Wallonië slechts 39,9%. Dit zou in feite andersom moeten zijn, want Wallonië moet nog een serieuze inhaaloperatie doorvoeren. In Brussel geraakt men zelfs amper aan 6% en is de toestand ronduit dramatisch. Een werkloze Vlaming heeft nog steeds 5 keer meer kans om gesanctioneerd te worden dan een werkloze Brusselaar.

Als men de cijfers van Milquet over het aantal sancties vergelijkt met het totale aantal werklozen, dan blijkt dat in het Vlaams Gewest 1 op 20 werklozen gesanctioneerd werd in het eerste semester van 2008, tegenover slechts 1 op 40 in het Waals Gewest en amper 1 op 96 in Brussel.

Kortom, minister Milquet zou intellectueel eerlijker zijn mocht ze erkennen dat Wallonië en Brussel nog een lange weg af te leggen hebben. Er is geen enkele reden tot euforie of zelfgenoegzaamheid.

Dat Milquet hiermee de regionalisering van de arbeidsmarkt wil tegenhouden, toont bovendien aan dat ze het probleem nog steeds niet wil begrijpen. Zelfs als Wallonië en Brussel het plots veel beter zouden gaan doen, quod non, dan is dat nog steeds geen reden om het arbeidsmarktbeleid federaal te houden. Niet alleen zijn er grote verschillen in de arbeidsmarkt van de drie gewesten en bijgevolg in de uitdagingen waarmee ze kampen, maar ook is er dringend behoefte aan responsabilisering van de deelstaten. Die moeten geresponsabiliseerd worden voor hun uitgaven op het vlak van werkloosheidsuitkeringen. Zo niet, dan wordt onze sociale zekerheid onbetaalbaar.

Niet alleen de N-VA zegt dit: ook Vlaams minister van Werk Frank Vandenbroucke (sp.a) houdt al jaren hetzelfde pleidooi.