Pruillipprogressieven

Er gaat geen week voorbij of iemand schopt rel over een beleidsdaad(je) waar N-VA bij betrokken is. Het maakt niet uit of de beleidsdaad voortbouwt (of hetzelfde is) als eerder uitgezet beleid, het maakt zeker niet uit of alles netjes is doorgepraat met de coalitiepartners. Provocatie! Incident! Ongehoord machtsmisbruik! Zorgwekkende voorbode van het nieuwe, cryptofascistische Vlaanderen!

Dezelfde mensen die vroeger meewarig spraken over “kaakslagflaminganten” roepen nu elke week moord en brand over een nieuwe bedreiging. Het status quo wordt vurig gekoesterd door deze pruilipprogressieven.

Waarom ontstaat er zoveel herrie over democratische, gematigde, soms zelfs banale beleidsdaden waar N-VA bij betrokken is? Waarom wordt alles geproblematiseerd? Het antwoord is eenvoudig: omdat ideologische tegenstanders N-VA willen problematiseren.

Blijkbaar hebben de lokale verkiezingen van oktober heel wat zorgen gebaard. De campagne voor de verkiezingen van 2014 kan voor de bezorgde tegenstanders van verandering niet vroeg genoeg beginnen. En dan zijn alle (non-)argumenten goed. Dezelfde mensen die schande spraken over de “nationalisering” van de lokale verkiezingen van 2012, streven nu gretig naar een “lokalisering” van de federale, Vlaamse en Europese verkiezingen van 2014. Proberen N-VA te beschadigen met opgestookte lokale incidentjes die kiezers moeten afschrikken.

Onze tegenstanders gokken dat de voortdurende hetze verlammend zal werken. Stiekem hopen ze dat geen enkele N-VA-bestuurder het beleid nog zal durven bijsturen, uit angst een hoop ongefundeerde bagger over zich heen te krijgen. Waarna men in de aanloop naar de verkiezingen van 2014 natuurlijk doodleuk kan beweren dat er ook met N-VA aan de macht helemaal niets is veranderd.

Je kan het ideologische tegenstanders natuurlijk niet echt kwalijk nemen. Er al teveel over klagen is ook niet productief. Hoge bomen vangen nu eenmaal veel wind en als er veel tegenstanders zijn, zullen er altijd wel enkele tussenzitten wiens “kritiek” aan de hysterie grenst.

We mogen ons niet laten terroriseren door de relletjespolitiek. Rustig moeten we, in nauw overleg met de lokale coalitiepartners, blijven proberen om het beleid bij te sturen en te verbeteren. Onze veranderingen moeten we blijven uitleggen. Het eerlijke debat moeten we blijven aangaan.

We moeten blijven proberen om te doen wat we onze kiezers hebben beloofd. De pruillipprogressieven zullen we nooit gelukkig maken. Omdat deze mensen, als puntje bij paaltje komt, huiveren voor elke vorm van progressie.