N-VA verontrust over stijgend aantal zelfdodingen bij jongeren

N-VA is geschokt door de vaststelling dat het aantal zelfdodingen bij Vlaamse jongeren toeneemt en zelfs twee en een half keer hoger ligt dan bij Nederlandse jongeren. Ook blijken steeds meer jongeren zichzelf te verwonden. Het stijgend aantal  overgevoelige, gestresseerde en uitgebluste kinderen neemt ook alsmaar toe. Kinderen blijken vaker eenzaam te zijn en hulpeloos in het uiten van hun emoties.

Over de precieze oorzaken en motieven bestaat nog grote onduidelijkheid, maar eenzaamheid ten gevolge van echtscheidingen, co-ouderschapsregelingen en bilocaties zouden niet vreemd zijn aan deze pijnlijke realiteit. Jongeren hebben behoefte aan stabiliteit en zekerheid, aan een veilige thuis en nestwarmte. Die noden komen steeds meer onder druk in onze maatschappij, waarin het gezin zelf ook onder druk staat als hoeksteen van de samenleving. Bovendien lijkt er ook een paradox te bestaan: mensen hebben tegenwoordig meer vrije tijd dan ooit, alsook meer mogelijkheden dan ooit om die vrije tijd op een aangename manier in te vullen, maar desondanks – of precies daardoor? – lijken ouders en kinderen er steeds minder goed in te slagen om meer tijd met elkaar door te brengen.

Deze verontrustende problematiek roept een aantal zeer moeilijke vragen op. Hechten we als samenleving niet te veel belang aan presteren en welvaart verwerven en te weinig aan het welzijn van onze mensen? Moeten ouders niet meer verantwoordelijkheid opnemen voor de opvoeding van hun kinderen, ook indien zij gescheiden zijn of niet met elkaar samenwonen? Hoe kunnenouders in zulke moeilijke privé-omstandigheden geholpen worden? Hoe kunnen we jongeren die met zulke problemen worstelen, beter helpen en begeleiden?

Los van de overtuiging dat het niet de taak is van de overheid of de politiek om betuttelend op te treden in het privé-leven van de mensen, wil N-VA desondanks niet blind zijn voor deze problemen. Vlaams parlementslid Piet De Bruyn en Kamerlid Sarah Smeyers zien het als hun taak de bezorgdheid over het welzijn van onze jongeren te uiten en het debat hierover aan te gaan. Ze engageren zich om respectievelijk op het Vlaamse en het federale bestuursniveau de bevoegde ministers hierover te ondervragen.