N-VA roept parlement op om al haar asielvoorstellen te herbekijken

Op 19 oktober 2011 diende de regering in lopende zaken een wetsvoorstel in om te werken aan de gedeeltelijke omzetting van de terugkeerrichtlijn (richtlijn 2008/115/EG van 15 december 2008), een omzetting waar Europa al veel langer op aandrong. Verrassend genoeg staat de regering in dit wetsontwerp nu toch achter de invoering van een lijst voor veilige landen, een voorstel dat de N-VA eind vorig jaar al lanceerde, maar dat tot nu toe altijd werd afgedaan als onrealistisch en asociaal.

u we voor een opvangcrisis staan en de druk van buitenaf onhoudbaar wordt, beseft de regering dan toch dat de wortel van het asielprobleem moet aangepakt worden. Iets waar wij al maandenlang voor ijveren. Helaas zullen de voorstellen in dit wetsontwerp niet kunnen voorkomen dat we ook deze winter afstevenen op een enorm opvangprobleem.

Voorstel “veilige landen” een jaar lang in ijskast

Eind november 2010 diende N-VA als eerste partij een wetsvoorstel in om de asielprocedure grondig te hervormen. Daarin stond ook het voorstel om landen van waaruit een hoog aantal ‘oneigenlijke’ asielaanvragen (asielaanvragen om economische redenen; die niet erkend worden in ons land) in ons land wordt ingediend, op te nemen in een lijst voor “veilige landen”, naar het voorbeeld van Frankrijk. De aanvragen uit deze landen zouden dan prioritair worden behandeld. Asielzoekers die geen recht op asiel hebben zouden zo sneller uit ons opvangnet kunnen doorstromen, waardoor de asielcentra ontlast worden. Tegelijkertijd heeft dit een ontradend effect in herkomstlanden waar de kans op erkenning erg laag ligt (zoals bvb. de Balkan). Toch is het bitter te bedenken dat de huidige opvangcrisis misschien had kunnen voorkomen worden als dit voorstel vorig jaar al aanvaard was. De regering bleef echter vasthouden aan symptoombestrijding, waardoor we vandaag nog altijd even ver staan als vorige winter.

N-VA-voorstel: structurele oplossing

Telkens wanneer het voorstel van een lijst voor veilige landen werd voorgelegd, verwees Staatssecretaris Wathelet dit naar de prullenmand wegens “te hermetisch”. De lijst zou het risico inhouden dat echte asielzoekers, afkomstig uit een land bestempeld als veilig, automatisch uit de boot vallen. Een persoon uit een ‘veilig’ land kan nog altijd een asielaanvraag indienen; hij zal enkel sneller duidelijkheid krijgen. Dit is positief, zowel voor het opvangnetwerk dat minder belast wordt, als voor de asielzoeker zelf die snel een antwoord krijgt. Eigenlijk zou zo ’n lijst, die regelmatig aangepast wordt, gewoon formaliseren wat de regering tot nu toe al deed: telkens wanneer er een opstoot van oneigenlijke asielaanvragen plaatsvond, werden de asielaanvragen uit dit gebied nu al tijdelijk prioritair behandeld. In plaats van achter de feiten aan te hollen, werkt een lijst van veilige landen preventief en is het een structurele oplossing.

Voorstel nu toch hernomen

Destijds werd het voorstel dat lanceerde al overgenomen door Open VLD (in december 2010), gevolgd door de MR (1 februari 2011). Toch weigerde Staatssecretaris Wathelet dit in te voeren. De blijvende druk op de regering heeft er waarschijnlijk toe geleid dat ons idee nu toch wordt hernomen. We kunnen dus enkel tevreden zijn dat er nu eindelijk schot in de zaak komt.

Ook debat over verdere asielvoorstellen logisch

De regering heeft er duidelijk voor gekozen om nu voorrang te geven aan de maatregel die het best communiceerbaar is. Toch zou het logisch zijn dat er ook over onze andere voorstellen tot hervorming van de asielprocedure wordt gedebatteerd in het parlement. Helaas beperkt men zich alsnog tot het meest “sexy” thema, waarmee men in de pers kan scoren.

Hiermee zijn echter nog niet alle problemen van de baan. Aan vele kwesties die in ons wetsvoorstel wel worden aangepakt, wordt er echter niet geraakt in dit wetsontwerp. Daarom stemden wij dit gisteren dan ook weg. In se zal er weinig veranderen. Zo werd er bvb. niet gesnoeid in het huidige labyrint van beroepsprocedures. Zolang men eindeloos kan procederen, zal de asielprocedure in geen geval vereenvoudigd worden. En dit is niet het enige voorbeeld. (Ook de omzetting van de terugkeerrichtlijn blijkt een lege doos te zijn: terwijl de Europese richtlijnen toestaan om de maximale terugkeertermijn vast te leggen op een periode tussen de 5 en 30 dagen, koos men er in het wetsontwerp voor om de maximale termijn van 30 dagen te hanteren). Dit is een gemiste kans.

Verandering blijft uit

We doen dan ook een oproep om de andere ingediende voorstellen waarmee we de asielprocedure willen aanpakken opnieuw op tafel te leggen. Gebeurt dit niet, dan kunnen we nu al zeggen dat er in de praktijk, vooral op korte termijn, bitter weinig zal veranderen. Binnen de kortste keren zullen we alweer machteloos moeten toekijken hoe de opvangcrisis blijft aangroeien. We kunnen ons dus even goed blijven afvragen wanneer  deze regering, waarin de socialisten toch mee de toon zetten, eindelijk het licht zal zien?