Denken aan Daens

Begin juni:  de zon schijnt niet, of te weinig, maar naar jaarlijkse gewoonte wordt op Daensdag hulde gebracht aan priester Adolf Daens (1839-1907), voorvechter van de gewone Aalstenaar.

Ik heb de laatste maanden veel aan Daens moeten denken. De sociaal bewogen priester zat bijvoorbeeld in mijn hoofd toen we ontdekten welke constructies ACW had uitgedacht om zo weinig mogelijk belastingen te betalen. Ik dacht ook aan Daens toen er een mediastorm ontstond omdat het nieuwe stadbestuur van Aalst besloot om op te komen voor het Vlaamse karakter van onze stad. Wat zou die fenomenale man denken over een christelijke arbeidersbeweging die niet zo solidair wil zijn? Zou hij het ook onbegrijpelijk vinden dat we willen waken over het Vlaamse van Aalst?

Maar ik heb het meeste aan Daens moeten denken toen ik aan tafel zat met vertegenwoordigers van enkele Aalsterse vzw’s. Als voorzitter het OCMW werk ik aan een een grootscheepse evaluatie van de samenwerkingsovereenkomsten die we hebben met tal van deze organisaties. Bij die gesprekken heb ik veel mensen gezien die zich dag en nacht, met hart en ziel inzetten voor hun zwakste medemensen. Belangenloos, in moeilijke omstandigheden, gewoon omdat ‘niets doen’ voor hen geen optie is. Dat is het soort mensen dat ook vandaag het goede werk van Daens verderzet.

Die vrijwilligers herinneren mij ook aan iets belangrijks: Daens is niet van de politiek. Elk jaar opnieuw zie ik hoe hedendaagse politici proberen om Daens op te eisen. Socialisten stellen hem voor als de verdediger van de werkman, tegen de patroons in. Christendemocraten herinneren aan zijn priesterschap en zijn evangelische inspiratie. En ja, Vlaamsgezinden wijzen vooral op zijn botsing met de Franstalige elite. Maar Daens is geen sp.a’er, zoals hij ook geen CD&V’er of N-VA’er is. Hij kan niet in een hokje worden geduwd, en hij verdient ook beter dan dat. Daens was een verenigde figuur en dat moet hij ook vandaag zijn. Geen partijparadepaardje, maar een icoon van Aalst en van de Aalstenaars.

N-VA Groot-Aalst neemt op de Daensdag overtuigd deel aan de bloemenhulde voor priester Daens, maar niet omdat we hem willen claimen als een N-VA’er avant la lettre. Daens kan niet worden gereduceerd tot flamingant, hij was een volstrekt unieke figuur die niet politiek gerecupereerd mag worden. Als wij onze bloemen neerleggen aan het standbeeld van Daens op het Werfplein, dan doen we dat niet tot onze eigen eer en glorie, maar wel ter nagedachtenis van een veelzijdige verzetsfiguur.

Nog een bijgedachte over dat bewuste standbeeld op het Werfplein. Vorig jaar werd het beeld gerenoveerd, nadat het door de tijd en de fabrieksdampen helemaal zwartgeblakerd was. Het beeld staat vandaag mooi te blinken op het prachtig heraangelegde Werfplein, maar puur persoonlijk vond ik de  ‘vuile’ versie van het beeld charmanter. Het was verweerd, een beetje bars, tegen de conventies in, niet netjes afgelikt, maar doorademd door een wat slordig fabrieksstadje aan de Dender. Net als Daens zelf.