België werkt niet

Officiële statistieken van de FOD Werkgelegenheid bevestigen het opnieuw: de werkzaamheidsgraad in België is nog steeds veel te laag. De Lissabon-doelstelling van 70% halen we in de verste verte niet, maar zelfs het Europese gemiddelde van 65,4% blijkt te hoog gegrepen voor België. Vlaanderen scoort hoger dan het Europese gemiddelde met 66,1%, maar Wallonië en Brussel behoren tot de ziekste leerlingen van de Europese klas met amper 57% respectievelijk 54,8%. Vlaanderen dreigt intussen mee weg te zinken in het Belgische moeras.

Voor Kamerlid Sarah Smeyers en Vlaams parlementslid Gino De Craemer is het duidelijk: “Deze cijfers tonen nogmaals aan hoe dramatisch het is dat deze regering precies over de activering van werklozen geen eensgezind standpunt bereikt en dus geen krachtig beleid voert. Hoe lang gaat dit land nog wachten tot het eindelijk ingrijpt? Gaan we wachten tot de pensioenen niet meer uitbetaald kunnen worden omdat er onvoldoende werkende mensen zijn om ze te betalen?”

Deze cijfers bewijzen bovendien dat de recente vreugdekreten van federaal minister van Werk Joëlle Milquet over het activeringsbeleid totaal misplaatst zijn. Gino De Craemer: “Opvallend is vooral dat in Brussel, de thuishaven van de minister, de werkloosheidsgraad met 17,2% meer dan 5 keer hoger ligt dan in West-Vlaanderen met 3%. Is de verklaring hiervoor niet deels te zoeken in het feit dat een werkloze Vlaming nog steeds 5 keer meer kans heeft om gesanctioneerd te worden dan een werkloze Brusselaar?”

De situatie in Brussel en Wallonië is dramatisch, maar ook in Vlaanderen moet de werkzaamheidsgraad omhoog. Iedereen weet dat, maar er gebeurt niets. De Belgische structuren en de totaal uiteenlopende visies tussen Noord en Zuid staan Vlaanderen niet toe om hier structureel verandering in te brengen. Zo dreigt Vlaanderen mee weg te zinken in het Belgische moeras.

Sarah Smeyers: “Zolang als de drie Gewesten in dit land niet zelf bevoegd én financieel geresponsabiliseerd worden voor het arbeidsmarktbeleid, zal er aan deze wantoestand niets veranderen.Intussen betalen de Vlamingen via de sociale zekerheid wel het grootste deel van de factuur van het non-beleid van de regering Leterme Un.”