België is vol

‘Nederland is vol!’ Deze controversiële uitspraak van Pim Fortuyn in de Volkskrant van zaterdag 9 februari 2002 zette Nederland op zijn kop. Het tijdperk van Pim Fortuyn met zijn Lijst Pim Fortuyn was ingezet. Weg multiculti, hier komt de rechten en plichtenaanpak. Copycats ‘Ijzeren’ Rita Verdonk (Trots op Nederland), maar vooral Geert Wilders (PVV) teren electoraal nog steeds op de felle emoties die in die turbulente periode bij Jan modaal los kwamen.

En zoals wel vaker in Nederland ging het plotsklaps van wit naar zwart, of beter gezegd van zwart naar wit. Grijstinten vallen namelijk  zelden te ontwaren in het Nederlandse mediacircus. En de politiek speelt hierop in: denk maar aan de veel te drastische onderwijshervorming, maar ook de stupide islamstandpunten en -uitspraken van Wilders, met ‘Verbied de Koran!’ op kop, een voorstel dat zelfs het VB nooit heeft gedaan. Als iedereen roept, moet je brullen...

In ons land woedt het migratiedebat in alle hevigheid. Of toch in Vlaanderen. In Franstalig België blijft het een taboe.‘Door te praten over migratie, speel je in de kaart van extreem-rechts’, zo luidt nog steeds het adagium van Onkelinckx, Milquet en Javaux. Het gevolg is dat het gros van de Franstaligen zich inzake migratie in de steek gelaten voelt door haar politieke klasse, iets wat Jacqueline Galant (MR), Denis Ducarme (MR) maar ook Charles Michel (MR) wél héél goed begrepen hebben. Terwijl in Vlaanderen de top van justitie migratie aankaart als dé grote uitdaging voor de toekomst, spreekt de Waalse justitietop over een wateroorlog en de strijd om de toegang tot de zee. Vanuit hun ivoren toren zullen zij alvast de zee altijd blijven zien. Hoe dan ook is het een goede zaak dat we in de Vlaamse democratie de taboefase achter ons hebben gelaten.

Dat er dringend verandering nodig is, staat buiten kijf. De gevaarlijke – want totaal ongenuanceerde- ‘België is vol’ overtuiging kent immers steeds meer succes. Uit recent onderzoek (Ipsos, juni 2011) blijkt dat er in geen enkel ander land meer mensen de mening zijn toegedaan dat er de laatste vijf jaar te veel migranten zijn bijgekomen.  Maar liefst 94% van de Belgen vindt dit. Let op, dit gaat over Walen, Brusselaars en Vlamingen, maar ook over nieuwe Belgen en oude Belgen. Kortom, eens in België gevestigd, vinden veel nieuwkomers óók dat er teveel migranten binnenkomen… Als teken aan de wand kan dat wel tellen.
Ook wanneer de vraag wordt gesteld of migratie nu goed of slecht is geweest voor het land, komt uit 23 landen het grootste aantal negatieve stemmen uit België (72%). Belgen vinden dan weer minder dan andere landen dat migranten hun werk afpakken, maar we zijn het er grotendeels (68%) wel over eens dat ze de sociale voorzieningen te zwaar belasten. Kortom, het overgrote deel van de Belgen vindt dat er te veel migranten binnenkomen en dat ze vooral naar hier komen om te profiteren van de sociale zekerheid.

Dat de opinie over migratie razendsnel negatiever wordt, blijkt uit de vergelijking met een soortgelijk Ipsos-onderzoek van begin 2009. Uit deze studie blijkt dat in de periode 2008-2009 meer dan vier op de tien Belgen vonden dat leden uit ethnische groepen naar België komen om hier te profiteren van de sociale zekerheid, anno 2011 zijn dat er al zeven op tien (68%). In 2008-2009 vonden ook twee op de drie Belgen dat er genoeg personen uit ethnische minderheden in ons land verblijven. Begin 2009 was voor twee op de drie Belgen België vol, anno 2011 vinden al 9 op de 10 Belgen (94%) dit. Een onrustwekkende evolutie.

Als de publieke opinie ‘immigratie’ en alles wat daarbij hoort zo massaal uitspuwt, moet de politiek zich heel ferm bezinnen. De belangrijkste oorzaak ligt immers in het Belgische non-beleid. Zowel links als rechts klagen steen en been over het huidige beleid van Wathelet, Courard en de 5 andere minister en staatssecretarissen die bevoegd zijn voor (een deel van) migratie. 

Voor mij liggen de twee grootste uitdagingen in enerzijds het herstellen van het evenwicht tussen actieve migratie (studenten- en arbeidsmigratie, momenteel goed voor circa 20% van de totale instroom) en passieve migratie (gezinshereniging, regularisatie en asiel, goed voor circa 80%) door een aanpassing van onze wetgeving en anderzijds het herstellen van het evenwicht tussen uw instroom en uitstroom, zeker wat betreft asiel, door van terugkeer eindelijk een echte beleidsprioriteit te maken.

Als  we op korte termijn deze kentering teweegbrengen, dan kan het nog goed komen. Bewijs hiervan is dat de inwoners van landen met een doordacht immigratiebeleid (Canada, Australië) veel minder negatief staan tegenover immigratie. Door een doordacht beleid te voeren kan je de publieke opinie wel degelijk beïnvloeden. Er is dus nog hoop. Maar of dit zal lukken in een regering zonder de N-VA valt sterk te betwijfelen.